Artikel: "Tijd voor een kind."

Lisa, een licht verstandelijke beperkte vrouw van 29 jaar, wil een kind. Ze heeft geen vaste relatie, maar wel wisselende seksuele contacten. Ze slikt de pil, maar vertelt me dat ze daarmee stiekem is gestopt.

De kinderwens van de 29- jarige Lisa is heel logisch als je kijkt naar de fase van het leven waarin deze vrouw met een licht verstandelijke beperking zich bevindt. Veel leeftijdsgenoten zonder beperking gaan zich in deze fase settelen, zoals samenwonen en trouwen. Dan begint biologische gezien ook de behoefte aan een kind. Als begeleider is het belangrijk om hier open over in gesprek te gaan, zonder oordeel.

Vaak horen cliënten al van jongs af aan, zonder goede toelichting, dat ze geen kinderen mogen krijgen. En alles wat niet mag, wordt juist extra aantrekkelijk. Zo ook bij Lisa. Haar moeder zei altijd dat ze geen kinderen mag krijgen, omdat ze een beperking heeft. Toch zegt ze ook vaak de Lisa “normaal” is en hetzelfde kan als anderen. Lisa begrijpt dus niet waarom het niet kan. Dat ze haar wens aan mij vertelt, is een enorme sta voor haar. “Ik ben stiekem gestopt met de pil,” vertelt Lisa blij. “Oh?” reageer ik neutraal en vragend. “Ja, ik wil graag een kind, want dat heeft m’n zus ook,” zegt ze. “Het lijkt mij zo leuk om voor een baby te zorgen. Ik kan al heel goed de fles geven en mocht ook helpen de luier van m’n neefje te verschonen!” zegt Lisa, en ze laat trots een foto zien.

Lisa beseft niet meer dat er meer bij een baby komt kijken dan een fles geven en luiers verschonen. Ze overziet niet dat er ook opvoedingsvaardigheden nodig zijn, een huis waarin ruimte is voor een kind, voldoende geld om alle luiers van te kunnen betalen en het liefst een stabiele relatie.

Het beste is om haar zelf tot deze conclusie te laten komen met de kinderwenskoffer. Lisa belooft me dat ze een condoom gebruikt als ze seks heeft tot we de koffer hebben doorgenomen. Bij onze volgende afspraak bespreken we met behulp van de kinderwenskoffer wat er financieel allemaal bij het krijgen van kinderen komt kijken.

Lisa heeft een bewindvoerder en komt maandelijks net rond. Met de kaarten uit de koffer ontdekt ze dat kinderen heel duur zijn. “Maar daar heb ik geen geld voor!” ook hebben we het over haar mooie appartement, waarin geen kamer is voor het kindje. Haar buren zouden ook klagen als een baby gaat huilen, want ze horen alles. Dan zou Lisa moeten verhuizen en dat vindt ze niks. Lisa heeft geen relatie, dus moet ze alleen voor het kind zorgen. De opvoedingsvaardigheden zijn het lastigst om te overzien. Aan de hand van verschillende situaties en filmpjes komen we hierin toch wat verder.

Lisa zucht: “kinderen zijn moeilijk. Ik weet iet of ik dat wel kan. Misschien moet ik toch maar voor een kat gaan. Daar zorgde ik vroeger thuis ook voor. Dat kan ik. “Wat een goed idee Lisa” reageer ik. Gelukkig mogen ze huisdieren hebben waar ze woont. Een paar maanden later heeft Lisa een kant. Geen kitten want dit was te ingewikkeld, maar een al opgevoede kat. Hier kan Lisa nu lekker voor zorgen. En de pil slikt ze weer, want kinderen zijn: Die zijn ingewikkeld.

 

Waarom ik voor dit artikel gekozen heb? Ik vind het echt een heel interessant onderwerp en ik vind het belangrijk dat het bespreekbaar blijft. En ook voor de begeleiders is het fijn als er besproken wordt hoe ze zoiets het beste kan aanpakken. Ook vind ik dat de kinderwenskoffer bij elke instelling moet liggen.